Dromerig staar ik uit het dakraam, de lucht, de kruisende lijnen van vliegtuigsporen en wat boomtoppen naast daken zijn het uitzicht. Het veranderd, constant, ik houd ervan, m'n laptop staat vol met foto's genomen voor datzelfde dakraam, allemaal van de lucht.. grijs, blauw, zonsopgang, regen, sneeuw, ijsbloemen, met vogels, zonder vogels, ik houd ervan, gewoon omdat het er altijd is en je vaker naar boven zou moeten kijken, het verruimd je blik, geeft je een gevoel van oneindigheid wanneer de lucht blauw is, een gevoel van onmacht wanneer het stormt en een gevoel van veiligheid als het regent en je voor je raam staat. Al starend denk ik aan niets en alles, aan mijzelf en aan anderen, het voelt heerlijk!
Wauw de laatste is mooi!
BeantwoordenVerwijderen